Nazwa nacji: Królestwo TozgiruTemat Muzyczny Rasa/rasy: 83% Drakonianie
17% LudzieUstrój: W Tozgirze panuje ustrój podobny do monarchii feudalnej, władcą i protektorem Tozgirczyków jest osoba króla. Teoretycznie rzecz biorąc, władza monarchy jest absolutna, w praktyce polega on jednak na radach i pomocy Wielkiej Rady składającej się z najbogatszej szlachty oraz patrycjuszy, ponadto monarcha powołuje kilkuosobowy gabinet doradców składający się z najbardziej zaufanych osób.
W miastach władają podlegli monarsze burmistrzowie wybierani w demokratycznych wyborach co sześć lat. Każde miasto posiada ponadto własny statut miejski określający wszelkie prawa i podatki nakładane na ludność. Mimo tego, iż miasta są bardzo ludne, status obywatela posiada najczęściej tylko jedna piąta populacji osady, a to ze względu na rygorystyczne warunki określone w statucie, posiadanie statusu obywatela to jednak nie tylko obowiązki ale również przywileje jak na przykład możliwość aktywnego brania udziału w życiu politycznym miasta lub zwykły prestiż jakim cieszą się obywatele.
O ile w miastach rządzi lud, o tyle pozostałe tereny rządzone są przez szlachtę lub bogatych właścicieli ziemskich. Prawo do posiadania kawałka ziemi ma każdy kogo na to stać, nie może jednak w tym samym czasie posiadać majątku w mieście, ziemie mimo to należą do szlachty, a więc większość nie-szlachciców zwyczajnie wynajmuje od szlachty kawałek ziemi i utrzymuje się z niej ku obopólnej korzyści, wyjątkiem są jednak właściciele ziemscy, którzy w pewnym momencie stali się tak majętni, iż mogli sobie pozwolić na wykupienie ziemi od zwykłego szlachcica. Część szlachty jest więc pozbawiona ziemi, osoby te najczęściej służą jako dowódcy oddziałów najemniczych bądź pełnią podobną pozycję jako kapitanowie straży w miastach.
Gospodarka opiera się w głównej mierze na obróbce surowców naturalnych występujących na terenie kraju. Rzemiosło stoi więc na dość wysokim poziomie, nie oznacza to jednak, że towary produkuje się jedynie w warsztatach obsługiwanych przez wyspecjalizowaną kadrę, wraz z biegiem czasu i wzrostem zapotrzebowania na towary ze względu na stale rosnącą populację, w państwie zaczęły powstawać manufaktury zatrudniające spore ilości robotników, a każdy z nich zajmuje się jedynie specjalnie przydzielonym dla niego zadaniem, dzięki temu straty czasu i surowców podczas produkcji zostały znacznie ograniczone, a gospodarka jest na tyle wydajna aby zaspokoić rosnący popyt. Mimo produkcji masowej, warsztaty rzemieślnicze nie mogą narzekać na brak zajęcia, towary produkowane w manufakturach mimo tego, że są tanie, są również często gorszej jakości.
Na wsi życie biegnie po staremu, chłopi zajmują się wszystkim tym co może przynieść jakiś dochód, na przykład: rybactwo, łowiectwo, wycinka drzew oraz, a jakże, uprawa roli. Ponadto to właśnie chłopi zajmują się wydobyciem surowców naturalnych z ziemi, jest to zadanie dość niebezpieczne, ale przez to również bardzo zyskowne. Chłop nie mogąc znaleźć zajęcia, czasem najmuje się u lokalnego Pana jako piechur, aby po odbyciu ciężkiego szkolenia wejść w skład armii. Część weteranów gromadzi tyle pieniędzy podczas swojej kariery, że mogą oni stworzyć własne grupy najemnicze i werbować ochotników, życie najemnika może i jest trudne, ale okazji do zarobienia pieniędzy nie brakuje.
Państwo stara się nie wścibiać nosa w gospodarkę, obywatelom raczej podoba się ten stan rzeczy, wielu traktuje opłaty na rzecz państwa jako sprawiedliwie naliczany podatek, administracja państwowa nie ma więc problemu z pobieraniem podatków od obywateli. Mieszczanie zobowiązani są jednak do uiszczania podatków również do skarbu miasta, stąd jest on rozdysponowywany w celu utrzymania infrastruktury, dobrego stanu murów obronnych czy też opłacenia straży miejskiej.
Kultura: Tozgirczycy są raczej spokojnym ludem na pierwszy rzut oka, karczmy są raczej miejscem gdzie można w spokoju spotkać się ze znajomymi niż schlać się do nieprzytomności. Uczty na dworach możnych również nie należą do szczególnie wielkich, organizowane są raczej w celu pogłębienie lub zawiązania znajomości niż z czystej chęci zaimponowania sąsiadom. Życie w Tozgirze wydawałoby się więc nudne gdyby nie organizowane często turnieje podczas których krew płynie szybciej, a ludność może rozładować napięcie nagromadzone w czasie okresu między turniejami.
Uwielbienie pojedynków i zawodów ciągnie za sobą kult sportu. W wielu miejscach w kraju można więc znaleźć ośrodki kulturystyczne, osoby leniwe i słabe narażone są więc na powszechną pogardę i pośmiewisko.
Podział społeczeństwa:O ile dla Boga wszyscy są równi, o tyle w świecie śmiertelników nie da się uniknąć podziałów, ciężko jednak dokładnie stwierdzić, która grupa społeczna ma najlepiej, przynależność do każdej wiąże się bowiem z przywilejami jak i z obowiązkami.
Największym prestiżem cieszy się oczywiście szlachta, która w dodatku ma dostęp do szeregu przywilejów wyróżniających tą warstwę spośród innych.
W miastach najbogatsi mają najwięcej do powiedzenia, tak więc najbardziej wpływową grupą tutaj są oczywiście patrycjusze i rajcy miejscy.
Kler stanowi najbardziej szanowaną grupę społeczną ze wszystkich, jest tak nie tylko ze względu na rolę duszpasterską, ale również na ogromny wpływ w Tozgirską oświatę.
Mieszczanie są jedną z najistotniejszych grup społecznych, o ile pozostałe warstwy społeczne można przyrównać do narządów w organizmie, o tyle mieszczanie stanowią kręgosłup, który ten organizm podtrzymuje.
Chłopi stanowią krew narodu, jest to najliczniejsza warstwa społeczna i najbardziej zróżnicowana, znajdują się tutaj bowiem i bardzo bogaci właściciele ziemscy i ci którym szczęście mniej dopisało w życiu.
Cechy społeczeństwa: Usposobienie:
MieszaneNajważniejsza wartość: TradycjaSpecjalizacja: RzemiosłoWierzenia:Wiara jest jedną z najważniejszych wartości w państwie Tozgirskim, to z niej właśnie, każdy począwszy od żebraka aż po patrycjusza bierze siłę do życia. Alron bo tak nazywa się Ojciec wszelkiego stworzenia jest głównym i jedynym oficjalnie wyznawanym bogiem. Jego kapłani cieszą się niezmiernym szacunkiem, nic w tym jednak dziwnego, cała kultura bazuje na zbiorze świętych ksiąg Alronizmu o nazwie "Irda". Jedna z ksiąg, Księga Darów, opisuje wiele aspektów edukacji, które dzisiaj uważane są za podstawowe, tak jak na przykład pismo czy matematyka, a także szczegółowo opisuje wymiary, materiały i szczegóły architektoniczne przeciętnej świątyni Alrona dzięki czemu wiele z budowli w królestwie powstało z kamienia.
Tak jak Alron jest stwórcą tak Norla jest niszczycielem, nie jest to jednak inny bóg, a zwyczajnie przeciwstawna strona Alrona, ta dwuosobowość jest jednym z dogmatów wiary. Mimo, iż Norla nie jest oficjalnie wyznawana, powszechne jest praktykowanie rytuałów ku czci boga zniszczenia, najczęściej w celu odwrócenia od siebie jego groźnego spojrzenia, jednak nie zawsze...
Historia:O ile historia Drakonian jest długa i zawiła o tyle Tozgir jest dość młodym państwem. Wszystko zaczęło się około 200 lat temu gdy pierwsze łodzie Tozgirczyków zabiły do brzegów Denonii, bo tak właśnie został nowo odkryty kontynent nazwany. Dowódca wyprawy Denim, postanowił o założeniu osady na nowej ziemi, kapłani widząc wcześniej znaki od Alrona, natychmiast zidentyfikowali dobre miejsce na osadę. Po tygodniu od wylądowania w nowym świecie zdarzyła się rzecz nieoczekiwana, wszystkie łodzie na których przypłynęli odkrywcy zostały porwane przez wielką falę, na łodziach oprócz zapasów znajdowały się księgi opisujące dawne dzieje sprzed podróży, kapłani zaczęli więc natychmiast szukać przyczyny takiego nieszczęścia. Wkrótce jednak na horyzoncie ponownie pojawiły się łodzie z kolonistami, po wylądowaniu, przybysze natychmiast zaoferowali pomoc w rozbudowie osady, sytuacja zaczęła się powtarzać, nie było właściwie dnia w którym nowi odkrywcy nie zawitaliby w nowym świecie, w międzyczasie pojawiła się kwestia przywództwa, a nowym kolonistom zagrażało widmo przeludnienia i w konsekwencji głód. Dowódca pierwszej wyprawy wpadł jednak na świetny pomysł, w związku z dziwnymi okolicznościami pojawienia się tylu grup drakonian na jednym kontynencie i to w jednym miejscu, należało poddać się siłom nadprzyrodzonym i pozwolić im swobodnie działać, kapłani odprawiali rytuały ku czci Alrona przez dwa dni i dwie noce, aby trzeciego dnia o świcie podpalić ziemię w specjalnie do tego wybranych miejscach. Początkowo pomysł z rytuałem wydawał się co najmniej idiotyczny, wkrótce niedowiarkowie przekonali się, że Alron rzeczywiście ma plan dla swego ludu, ogień zaczął bowiem formować drogę poprzez gęsty las i łąki. Kwestia przywództwa została wówczas rozwiązana, Denim jako pomazaniec boży musiał zostać władcą tego nowego kraju. Wkrótce wyruszyły wyprawy wgłąb lądu, Denim już jako Denim I Tozgir wraz ze swoją grupą również udali się na wyprawę, droga wyznaczona wcześniej przez ogień prowadziła do samotnego wzgórza pośród żyznych łąk, w miejscu tym została założona stolica państwa, Alronet. Wkrótce po ustabilizowaniu sytuacji, do stolicy zaczęły napływać wiadomości od pozostałych osad, państwo zaczęło nabierać kształtów w szybkim tempie. Dokładnie rok po przybyciu do nowego świata pierwszych odkrywców, w to samo miejsce przybyli ostatni koloniści, od tej pory Tozgir stał się zależny jedynie od siebie.
Izolacja Tozgiru trwała bardzo długo, w tym czasie populacja wzrosła kilkukrotnie, dzięki wiedzy z świętych ksiąg nowe osady rozwijały się w mgnieniu oka, a chętnych do kolonizacji nowych ziem nie brakowało, w tym samym czasie w związku z drakoniańską naturą, wojny musiały zostać zastąpione przez turnieje, a podświadoma potrzeba konkurowania z innymi znalazła swoje odzwierciedlenie w sporcie. W końcu nastąpił pierwszy kontakt z mieszkańcami tego kontynentu, mieszkańcy z ludzkich osad położonych dalej w głębi lądu mimo początkowej niechęci, zostali szybko zasymilowani przez uniwersalizm kultury Tozgirskiej. Dopiero w późniejszym okresie doszło do kilku potyczek między Tozgirczykami, a "światem zewnętrznym", głównie z powodu najazdów bandytów szukających łatwego łupu.
Obecnie tempo rozwoju Tozgiru znacznie spadło, nad krajem ponownie wisi groźba przeludnienia, nawet żyzne łąki nie są w stanie wyżywić szybko rosnącej populacji, pojawiła się jednak iskra nadziei na poprawienie sytuacji, po ostatnim kryzysie gospodarczym, władzę w państwie objął Soner I Tozgir, a wkrótce później kometa przecięła nieboskłon, wielu wierzy, że w ten sposób właśnie Arlon daje znak aby działać.
Władca/Organ rządzący: Soner I Tozgir
-Idol Tłumów
-Dobry Organizator
-Podstępny
-PożądliwyWażne osobistości:-Hans Bollmann - Właściciel kilku statków kupieckich, niepotwierdzone plotki mówią jakoby ma on jakieś wpływy w półświatku.
-Wincenty Sztaba - Jeden z najbardziej popularnych lordów Tozgiru, najbliższy przyjaciel monarchy.
-Generał Polar - Nieznany z imienia dowódca wojenny Tozgirskich zakonników
Heros: Daron SafirDaron, jeden z najbogatszych obywateli Tozgiru, a także właściciel kilku manufaktur. W momencie gdy odziedziczył po ojcu mały warsztat ciesielski, nic nie wskazywało na to, że wkrótce dojdzie do wielkiej fortuny. Dzięki obserwacji ojca przy pracy, udało mu się zauważyć jak wiele czasu marnowane jest na oczekiwanie na dostawę surowców, obróbkę mniej istotnych elementów, czy też na zwyczajne straty materiałów w procesie produkcji. To właśnie dzięki pomysłowi Darona, aby usystematyzować dostawy surowców, a także znacząco zwiększyć ilość pracowników, którzy będą zajmowali się tylko jednym z elementów produkcji, zaczęły powstawać manufaktury. Zakłady te, pomimo niskiej jakości swoich wyrobów, pozwoliły na przejście w nową fazę gospodarki Tozgirskiej. Poczynania Darona nie obeszły się bez echa na dworze królewskim, toteż po wielu spotkaniach, największy przedsiębiorca Tozgiru wszedł w skład najbliższej rady Króla, doradza on przy sprawach związanych z gospodarką, a dzięki swoim wpływom i kontaktom, potrafi wpływać na pozostałych Tozgirskich wyrobników.
Militaria: Armia składa się w głównej mierze z żołnierzy zawodowych szkolonych pod bacznym okiem lokalnej szlachty. Każde z hrabstw wypracowało swoją specjalizację, jeżeli chodzi o szkolenie jednostek, Tozgir jest jednak jednym państwem, a więc powszechnie stosowana jest taktyka jednostek mieszanych. W każdej części kraju stawia się jednak na dyscyplinę, jest to najważniejsza z cech nie tylko w armii Tozgirskiej ale i w życiu powszechnym, honor oraz wiara w boski porządek rzeczy nie pozwalają bowiem na jej brak. Elitą Tozgirskiej armii są zakonni bracia-wojownicy, niewiele jest o nich wiadomo poza tym, że ściśle trzymają się zasad swojej tajemnej księgi, a także, iż dobrze chronią swoich sekretów przed wścibskimi.
Zastosowanie magii: W królestwie właściwie brak jest użytkowników magii, każdy mieszkaniec zdaje się na łaskę opatrzności. Naturalnie Arlon jako łaskawy bóg zsyła swoim wiernym "dar ognia", który pozwala na manipulację tym żywiołem, a także na czynienie "cudów" czyli na przykład leczenie chorób lub błogosławienie innym. W większości jednak obywatele stronią od magii i jeśli czegoś potrzebują to zwyczajnie proszą o to swojego boga. Istnieją jednak wyjątki kiedy to na przykład podczas kryzysu obywatele zbierają się, aby odprawić rytuał celem polepszenia swoich warunków bytowych czy też w celu odsunięcia od siebie nieszczęścia.
Klimat: Umiarkowany ciepły przejściowyCharakter Państwa: Kontynentalny 
Indeks 
Temat: Królestwo Tozgiru 
Sro Lut 18, 2015 8:39 pm
