Niewolnictwo

"To po prostu interes jak każdy inny - a życie jest towarem, na który jest popyt - więc my dbamy o zapewnienie podaży. Fakt, że ten towar jest trochę trudny do złapania i bywa nieposłuszny - ale to tak zwane ryzyko zawodowe."
Amaric Terios z Gildi Łowców Niewolników

Niewolnictwo wśród Kertów jest starsze od samej Tyranii. Kertowie faktycznie są ludnością napływową. Jak głosi "Saga Czarnych Lat", wiele set lat temu z południa przybyły okręty Kertów - okręty o czarnych żaglach, prowadzone przez wojowniczych watażków, od których wywodziły się późniejsze królewskie rody. Kertowie - nie wiadomo czy byli najeźdźcami, uciekinierami a może kolonistami, najechali wyspy u wybrzeży Borei, zajmując je i zasiedlając. Z miejsca powstał jednak problem, co zrobić z ocalałymi miejscowymi - rozwiązano go prosto - obracając ich w niewolników. Z czasem gdy Kertowie zaczęli wypuszczać się na stały ląd, zaczęli i tam chwytać niewolników wszelkich ras. W okresie formowania się Tyranii, powstała także Gildia Łowców Niewolników - będąca dobrowolnym stowarzyszeniem największych dostawców żywego towaru, którzy zawiązali alians w celu wspólnego chwytania niewolników i wspólnego nim obrotu - dzięki temu mogli zacząć "obracać" towarem na skalę wcześniej nieznaną i znacząco powiększyć obszar "eksploatacji". Łowcy niewolników rekrutują się głównie spośród dzikich plemion które przeszły na służbę Tyranii - nierzadko całe zajmują się takową działalnością. Każdy niewolnik w Tyranii oznaczony jest piętnem na czole - mającym świadczyć o jego zniewoleniu - i pozostaje niewolnikiem aż do śmierci - tak jak i jego dzieci. Tylko Krąg ma prawo wyzwolić niewolnika, jednak przypadki te są nieliczne. Co ciekawe piętno wypala się w dziesiątym roku życia - do tego czasu zazwyczaj ujawniają się zdolności magiczne - ci, którzy je wykażą nie stają się niewolnikami, a zamiast tego zostają wyszkoleni na wierne sługi Kręgu. Niewolnik pozbawiony jest praw - jest uznawany za przedmiot, własność swego pana, który może zrobić z nim wszystko. Niewolnych podzielić można na cztery kategorie - państwowych, prywatnych, służących oraz gladiatorów. Pierwsze dwie kategorie to robotnicy - pracujący przy wielkich budowach, w kopalniach, przy wyrębie lasów albo na plantacjach - ich los jest podły, ale w pewien sposób "stabilny". Poza kopalniami mają duże szanse przeżyć kilkadziesiąt lat, będąc utrzymywanymi w względnie dobrym zdrowiu - aby móc wydajnie pracować. Zamieszkują w obozach będących w rzeczywistości slumsami pod nadzorem wojskowym - pozwala im się na płodzenie potomków i życie "rodzinne" - w ten sposób rodzą się kolejne pokolenia niewolników. Relatywnie niewielu jest szalonych właścicieli mordujących niewolników bez sensu - ich przedsięwzięcia z reguły szybko padają. Służący stanowią swoistą elitę - posiadają ich tylko bogaci obywatele - a często do tej roli przeznacza się wykształcone istoty, które schwytano podczas rejz - usługują swoim panom, ale w wielkich rezydencjach niektórzy niewolnicy sprawują nadzór nad innymi, albo zyskują zaufanie swego właściciela - z pewnością zaś o ile nie trafią w ręce sadysty, to ich życie jest lżejsze od życia robotników. Na gladiatorów szkoli się głównie przedstawicieli wojowniczych, silnych ras - które przy tym dają się okiełznać na tyle, aby przejść proces szkolenia - ich życie jest krótkie i brutalne i kończy się śmiercią - choć wielu przed tym osiąga niemałą sławę, jako że walki gladiatorów są jedną z ulubionych rozrywek mieszkańców Tyranii. W historii tylko jeden gladiator dostąpił wyzwolenia - Agrenak Patroszyciel, górski ork którzy przez dziesięć lat był niepokonany na arenie. Kiedy pokonał przyzwanego demona, uznano że dalsze walki z jego udziałem będą po prostu nudne - sam Agrenak po wyzwoleniu jednak... założył własną "szkołę" gladiatorską - jak widać po tylu latach nie wyobrażał sobie życia bez areny. W historii zdarzały się niewolnicze powstania, jednak Tyrania zawsze topiła je w krwi - prowodyrów składając w ofierze, a setki niewolników wysyłając do kopalń gdzie rychło ginęli. Niepokorni niewolnicy wiedzą, że czeka na nich paskudny los - ołtarz ofiarny, albo przodek w kopalni - a tam nie żyje się dłużej niż kilka tygodni, maksymalnie miesięcy...

Modyfikator:

Niewolnicze męczarnie - z racji bezkompromisowej polityki względem ludów niewolnych w Tyranii i ich bezwzględnego podporządkowania, jakiekolwiek bunty tego typu ludności są mało prawdopodobne.