Trójca

"Co zaś się tyczy plugawych Kertów, porzucili oni dawnych bogów, którzy rychło w zapomnienie popadli. Nikt już dzisiaj ich imienia nie wspomni, a w świątyniach bezeceństwa ku czci demonów się odprawia. Zaiste mrok nastał w Kertii, mrok który oni za dobry uznają i co setki lat już trwa. Ziemia ta jest stracona dla tych, którzy bogom wierni pozostali - a wpływ demonów światu całemu zagraża!"


Po Bitwie nad Czarnym Potokiem gdy Virgos zaprowadził swoją władzę nad Kertią, zamieszkujący ją ludzie znaleźli się pod przemożnym wpływem demonologów - w dodatku na własne oczy widzieli twory które przyzywali oni z Piekła. Na rozkaz Virgosa dokonano egzekucji wszystkich pochwyconych kapłanów, a świątynie bezlitośnie złupiono. Opór ludności trwał blisko pięć dekad, podczas których wybuchały kolejne powstania kierowane przez ukrywających się kapłanów. Ostatecznie jednak mroczna magia pozwoliła na zwyciężenie powstańców i złamanie rebelii. Rozluźnienie standardów moralnych wraz z klęską kolejnych powstań przyczyniły się do całkowitego zaniknięcia wiary w starych bogów. Już wcześniej Kertowie praktykowali zwyczaje uważane przez wielu mieszkańców Boerii za "odrażające" - na czele z niewolnictwem. W przeciwieństwie do milczących bogów, których wpływ na rzeczywistość był bardzo subtelny, demony zaś istniały naprawdę - i o ile większość z nich była sługusami demonologów, to kilka z nich - najpotężniejszych, miało dość znaczny wpływ na świat, mogąc obdarzać swych wyznawców "błogosławieństwami" - same demony zaś rosły w siłę, gdy ludzie wielbili je i składali im ofiary. Kultyści demonów w okresie załamania dawnych zasad rządzących społeczeństwem Kertów dali im nowe cele, oraz nowe reguły według których mieli żyć - a były one na tyle atrakcyjne, że szybko się rozpowszechniły. O ile kult Wielkiej Bestii od zawsze był ograniczony do demonologów - i był kultem władzy - kultem magii i potęgi, to kulty trzech demonów - Arcydemonów z łatwością przemówiły do zwykłego ludu. Od ponad trzystu lat kult Trójcy dominuje wśród Kertów i wszystkich tych którzy przyjmują ich styl bycia. Kulty egzystują w zasadzie w zgodzie - z racji faktu wspólnego, demonicznego pochodzenia.





„Los ma dwie strony – jak moneta. Ale tylko głupiec płynie z prądem – Griivus sprzyja tylko tym, którzy potrafią wykorzystać okazję i którzy gdy szczęście im nie sprzyja, potrafią mimo tego dojść do wielkości.”

Griivus, Arcydemon Chciwości jest najważniejszym i najpotężniejszym z Trójcy – chociaż nazywany demonem chciwości, postrzegany jest jako ten, który sprawuje władzę nad losem – i ci, którym sprzyja, są obdarzeni wyjątkowym szczęściem. Griivus jest demonem kapryśnym i często nagle zmienia swoje decyzje jak i porzuca swoich faworytów – gdy ci go znudzą. Niełatwo jest zwrócić uwagę – jednak ceni on sobie zuchwałych i tych, którzy nie boją się podejmować ryzyka. Griivus uwielbia także złoto, a w jego świątyniach gromadzone są ogromne skarby – uważa się, że tylko tym metalem można przebłagać Arcydemona i odwrócić od siebie pecha. Griivus czczony jest przez większość Kertów, którzy wierzą, że czcząc go, zjednają sobie los.




„Tylko silni mają prawo żyć i rządzić – słabi są przeznaczeni aby im służyć lub ginąć. Zabijaj, albo zostań zabity, bądź panem, albo niewolnikiem – nie ma innej drogi.”

Vaakos, Arcydemon Siły czczony jest przez wszystkich tych, którzy ponad wszystko cenią sobie siłę. Jest także nieoficjalnym „patronem” Rycerzy Piekieł i czci go wiele dzikich plemion, służących Tyranii jako wojownicy. W imię Vaakosa służy także wielu gladiatorów – nie niewolników, a wolnych obywateli, targanych żądzą krwi. Kult Vaakosa ma proste zasady – jest kultem siły. Rację ma ten, kto jest silniejszy, a reszta winna takowym ludziom szacunek i posłuszeństwo. Vaakos na szczególnie gorliwych wyznawców zsyła dar bitewnego szału. Vaakos ceni sobie krwawe ofiary – jednak takie, które zginęły walcząc – tak więc składanie bezbronnych niewolników nie pozwoli na zjednanie sobie jego łaski, a wojownicy Vaakosa posiadają także specyficzny „kodeks honorowy”.





„Doświadczaj – jak najwięcej, jak najczęściej – tylko to się liczy w życiu i tylko to co odczujesz przy tobie pozostanie – jeżeli uważasz, że coś sprawi ci przyjemność – zrób to!”

Kult Seernai, Arcydemonicy Rozkoszy jest powszechnie uznawany za zgromadzenie sabarytów, myślących tylko o następnej chwili przyjemności – faktycznie w wielu przypadkach jest to prawda, a kult ten rozpowszechniony jest głównie w kręgach zdemoralizowanych elit, mogących pozwolić sobie na nieograniczone korzystanie ze swego majątku. Kulty Pani Sukkubów są jednak relatywnie najmniej popularne spośród wszystkich Arcydemonów.

Jednorazowo +100 sztuk złota.